۳۲ صنف مستقیم در تولید یک اثر سینمایی کار می‌کنند و مجموعاً ۱۵۰ نفر از گروه‌های مختلف برای تولید یک فیلم تأثیرگذارند که حدود ۵ هزار عضو در این ۳۲ صنف جای گرفتند، این افراد فاقد هرگونه بیمه جدی‌اند.
به نقل از مدیاخبر، سید ضیاء هاشمی تهیه‌کننده با سابقه سینمای ایران درباره خواسته‌های سینماگران از رئیس جمهور بعدی کشور گفت: خواسته ملت ایران جدای از ایجاد رفاه عمومی برای مردم، کوتاه شدن دست تمام سارقین و فاسدین از منابع ملی و رسوایی آنان است.
وی با نقد به پروانه ساخت سینمایی از نظر صرف هزینه و زمان بیان کرد: ما باید تمام “اختیارات” و البته “مسئولیت” ساخته شدن فیلم را به سینماگران بدهیم. حاکمیت در تمام دنیا برای صدور پروانه نمایش، فیلم را می‌بینند و فیلم نیز یا مجوز نمایش دریافت می‌کند یا خیر؛ در تمام دنیا روال اینگونه است. با این روش کیفیت کارها خوب و سازنده خواهد شد و هم دردسرهای پروانه ساخت از میان برداشته می‌شود. اینکه یک گروه بنشینند ماه‌ها وقت صرف کنند که ببینند پروانه صادر می‌شود یا خیر، تنها منجر به این می‌شود که زمان و فصل فیلمبرداری و حتی سرمایه‌گذار را از دست بدهند. مسائل زیادی به وجود می‌آید که تاکنون هیچ معاون وزیر و وزیری جرأت نداشتند آن را حذف کند.
به عقیده من این قانون هم جز وقت تلف کردن سودی ندارد؛ خسارت ناشی از عدم نمایش فیلم هم به جای این که به سینماگر مرتبط باشد باعث دریافت کارت زرد از سوی مجلس به وزیر می‌شود. بهتر این است که رئیس جمهور آتی دستور دهد غیر از پروانه نمایش، دیگر کارها از جمله پروانه ساخت حذف شود. مثل روزنامه مگر تا روزنامه چاپ شود کسی مطالب را مطالعه می‌کند؟ مسئولیت چاپ با مدیرمسئول است.
تهیه‌کننده فیلم «عروس» در ادامه درباره بخش‌های دیگر سینما که باید مورد بررسی قرار بگیرد بیان کرد: رئیس جمهور بعدی کوچک‌سازی و چابک‌سازی در بخش سینما را در اولویت قرار دهد که بسیار مهم است. این همه افراد بدون کارایی مناسب در بنیادها و مؤسسات حضور دارند در حالی که باید مؤسسات به بخش خصوصی واگذار شود.
موضوع بیمه و عدم ثبات شغلی سینماگران نکته مهم دیگری بود که وی به آن پرداخت و گفت: سینماگران جایی استخدام نیستند برخی دو سال یا سه سال یکبار شاید سالی یک بار فیلم بسازند؛ تمام اهالی سینما با این مسئله درگیرند. 32 صنف مستقیم در تولید یک اثر سینمایی کار می‌کنند و مجموعاً 150 نفر از گروه‌های مختلف برای تولید یک فیلم تأثیرگذارند که حدود 5 هزار عضو در این 32 صنف جای گرفتند.
این افراد فاقد هرگونه بیمه جدی‌اند گاهی دولت کمک می‌کند به صندوق هنر و به صورت صدقه جاریه ارائه می‌شود. در کل کار قانونمند و درستی در حوزه بیمه صورت نگرفته است. اگر رئیس جمهور آینده برای مجموعه هنرمندان این مقوله مهم را فراهم کند کار ویژه‌ای کرده است.
ایجاد یک بیمه تأمین اجتماعی درست و مستحکم نه اینکه مثل بیمه کارگران فصلی باشد. همچنین امکان در اختیار قراردادن یک ساختمان در اختیار یک اتحادیه که توان اجرایی داشته باشند تا سینماگران بتوانند کلینکی مجهز برای درمان داشته باشند تنها برای مجموعه اهالی سینما طراحی شود. اگر دولت آینده کمک کند و برای تجهیز کردن این کلینک تنها ارائه مالیات را از روی تجهیزات پزشکی برای هنرمندان بردارند، خودمان هزینه تجهیز کلینیک را پرداخت می‌کنیم.
دستگاه‌های مختلف پزشکی که بتوانیم برای تشخیص بیماری سریع‌تر اقدام شود در این کلینیک تعبیه خواهد شد و برای تأمین مالی این مجموعه هم از خیرین کمک می‌گیریم. این کار برای دولت هم بسیار قابل اعلان خواهد بود زیرا دولت می‌تواند در شعارهای خود به فراهم آوردن شرایط برای تجهیز یک مرکز بهداشت و درمانی اختصاصی سینماگران اشاره داشته باشد که بسیار هم مؤثر خواهد بود.
